Mijn naam is Vicky en ik luister graag.

Op mijn cv staan onder andere ervaring in de sociale sector (leefgroepwerking met jonge kinderen), vertrouwenspersoon, maar ook sales.

Ik heb altijd "met mensen" gewerkt, in gesprek gegaan. Na bijscholingen/opleidingen zoals Jeugd- en gehandicaptenzorg, Mindfulness (Edel Maex), NLP, Burn-out coach, Initiatie in de psychologie, Ademen met aandacht, 'Rouw en verlies bij kinderen'  (Rouw en Verlies Vlaanderen), enzovoort... besloot ik om hiermee aan de slag te gaan. 

Behalve werkervaring en opleiding heb ik natuurlijk zelf ook een rugzakje. Ook ik ben al een aantal vrienden en familieleden verloren, en ik heb mezelf al enkele malen "heruitgevonden" na stukgelopen relaties en een niet ingeloste kinderwens. Ik ben geen bakker met een glutenallergie, maar ervaring met verdriet is nog iets anders dan ervaring met troost. Tijdens mijn periode in de leefgroep zag ik meerdere vormen van verlies en verdriet, wanneer ik daaraan terugdenk besef ik dat ik bepaalde situaties nu anders zou aanpakken. Het zijn waardevolle lessen. Niet enkel eigen verlies en verdriet maar ook dat van mensen in mijn omgeving stemde tot nadenken en zelfreflectie. Ook vandaag ga ik dingen zeggen en doen waar ik op terug ga kijken, en me afvragen of dat de beste aanpak was. En het antwoord zal doorheen de tijd altijd hetzelfde blijven: het was de beste aanpak op dat moment, met de middelen en mogelijkheden waarover ik op dat moment beschikte. Ik heb niet op elke vraag een antwoord, en geen oplossing voor elk probleem. Ook mijn daden en woorden hebben anderen al gekwetst en dat zullen ze in de toekomst nog doen. Soms vergeef ik het mezelf en nog vaker hebben anderen zich ermee verzoend.

Toen een goeie vriendin door een relatiebreuk worstelde deed ik wat ik kon om haar te steunen. De vele gesprekken die we voerden leerden ons veel over onszelf en hoe we met de mensen in onze omgeving communiceren. Zij met haar onstuitbare ondernemingszin overtuigde mij om m'n faalangst op te bergen en te springen! Ik ben dankbaar voor deze periode in onze levens, en ik ben enorm dankbaar dat zij de kracht vond om door te gaan. Ik ben trots op hoe zij zich door deze periode heeft bewogen, en waardeer heel erg dat ik daar deel van mocht uitmaken. 

Ik ging mezelf nog verder bijscholen en verdiepen in coaching, mindfulness en het omgaan met verlies. En zo ontstond het buitenbeentje. Een laagdrempelige manier om jou door een periode te loodsen waarin je hulp kan gebruiken. 

Misschien word jij omringd door familie of vrienden met eindeloos geduld, waar je in vertrouwen alles bij kwijt kan. Misschien zit je in een heel andere situatie en ligt het een stuk moeilijker om te praten, steun te vinden. Misschien heeft jouw omgeving zelf steun nodig.

Hoe dan ook, ik luister.

Iets meer over mijn aanpak nu, Het Buitenbeentje gaat op wandel. Dat wil zeggen dat onze sessies buiten doorgaan, in openlucht. We gaan al wandelend praten, op een heel ontspannen tempo met de mogelijkheid regelmatig een rustpauze te nemen. Stap voor stap gaan we voor helderheid en verzoening, alles op z'n tijd en elk op zijn manier. Genietend van de natuur in al zijn pracht tijdens elk seizoen, zowel volwassenen als kinderen zijn welkom.

Ik geef zelf de voorkeur aan park Vordenstein te Schoten. Park Vordenstein heeft een ruime parking, er zijn sanitaire voorzieningen, er worden geen honden toegelaten en er mag ook niet gefietst worden. Dit heeft als voordeel dat  enkel de prikkels van de natuur en andere wandelaars op ons afkomen. Andere groendomeinen in de onmiddellijke regio komen ook in aanmerking, dat dient onderling besproken te worden.

Door naast elkaar te wandelen voelen velen zich comfortabeler wanneer er een stilte valt, weet dat een stilte geen vragen hoeft op te roepen en zelfs vele antwoorden kan bevatten. En zélfs ten tijde van een lockdown kunnen op deze manier onze sessies  blijven doorgaan.

De natuur geeft zuurstof, dat ervaar je met al je zintuigen, en voor degene die er nog geen of weinig ervaring mee hebben: ook mediteren kan je al wandelend doen. Wandelen kan je overal en wat ik jou wil meegeven is dat moment dat je voor jezelf creëert, waarin je heel even tijd maakt voor jezelf. Ook los van onze sessies die ervaring kunnen meenemen. Het ultieme doel is dat jij doorheen je dag tijd leert inbouwen waarin je voor jezelf zorgt, ook al lijkt dat nu een onmogelijke opgave.

Maar wanneer je deze tekst leest terwijl je een absoluut dieptepunt hebt bereikt, vraag jij je misschien af hoe je in vredesnaam jezelf uit bed of van de sofa krijgt, om dan ook nog eens te gaan wandelen? Dat begrijp ik.

De wandeling is niet het doel op zich, dat is het gesprek. We rusten regelmatig uit op een bankje, en we wandelen aan een traag tempo. Waar het om gaat is even buiten zijn, een frisse neus halen en de natuur biedt daarvoor het ideale en neutrale kader.